خنده ام با دیگری،درمان دردم مادر است

خنده ام با دیگری،درمان دردم مادر است

مایه ی دلگرمیَم،وقتی که سردم مادر است

آنکه در هر سجده اش حتما دعایم می کند؛

با تمام آن خطاهایی که کردم مادر است

او که میبخشاید و من را نمی راند زِ خود؛

آن زمانی که خدا هم کرده طردم مادر است

دائما دلشوره ی فردای من را دارد و...

میشود دلواپسم هرجا و هردم،مادر است

او که بی این واژه ها هم خوب میفهمد فقط...

حال و احوال مرا از روی زردم،مادر است

این غزل هم مانده عاجز، نه نشد وصفش کنم...

او تمام هستیم،درمان دردم مادر است

کودک

کودک

بیتٌ لا صِبیانَ فیهِ لا بَرَکَةَ فیهِ؛

خانه اى که کودک در آن نباشد ، برکت ندارد.

نهج الفصاحه ص374 ، ح1096

TebyanOnline